525 ქართული ღვინო

საქართველო პატარა ქვეყანაა, მაგრამ ღვინის სამყაროში მას ერთი დიდი უპირატესობა აქვს — ჩვენ გვაქვს 525 სხვადასხვა სახეობის ვაზი, რაც მთელ მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე მაღალი მაჩვენებელია. ეს ნიშნავს, რომ საქართველოს თითქმის ყველა კუთხეში შეიძლება შეხვდეთ განსხვავებული გემოს, არომატის და ფერის ღვინოს.

მაგრამ რატომ არის ეს მნიშვნელოვანი? ჯერ ერთი, ეს არის ჩვენი ისტორია. ვაზი და ღვინო საქართველოში არ არის უბრალოდ სასმელი — ის ცხოვრების წესია, სტუმართმოყვარეობის ტრადიცია, სადღეგრძელო და თხრობის სტილი. თითოეული ჯიში თავისი პატარა ისტორიაა — ზოგი მთაში იზრდება, ზოგი ზღვის ნაპირას, ზოგი კი ისეთი იშვიათია, რომ წლების განმავლობაში მივიწყებული იყო და ახლაღა უბრუნდებიან მას მევენახეები.

როგორ ნაწილდება ქართული ვაზი?

საქართველო რამდენიმე მნიშვნელოვან მევენახეობის რეგიონად იყოფა, რომლებიც განსხვავებული კლიმატითა და ნიადაგით გამოირჩევა. სწორედ ამიტომ, ერთი და იგივე ჯიშის ყურძნიდან ღვინო, სხვადასხვა მხარეში შესაძლოა სრულიად განსხვავებული გემოსი იყოს.

კახეთი

კახეთი ყველაზე ცნობილი ღვინის რეგიონია. აქ ფართოდ არის გავრცელებული რქაწითელი და საფერავი, ასევე ქისი, კახური მწვანე, ხიხვი და სხვა ჯიშები. კახეთის ღვინოები ხშირად ძლიერია, ინტენსიური არომატით და ღრმა გემოთი.

იმერეთი

ციცქა, ცოლიკოური და კრახუნა იმერეთის სავიზიტო ბარათებია. აქაური ღვინოები მსუბუქია და ხშირად ქვევრში მზადდება, რაც განსაკუთრებულ სტრუქტურასა და ბუნებრივ სილამაზეს მატებს მათ.

რაჭა და ლეჩხუმი

ეს რეგიონი ცნობილია ალექსანდროულით და მუჯურეთულით, რომლებისგანაც ხვანჭკარა მზადდება. ეს არის ნახევრადტკბილი წითელი ღვინო, რომელიც ბევრისთვის პირველი შეხებაა ქართულ ღვინოსთან.

ქართლი

ქართლის რეგიონში ევროპული სტილი და ქართული ტრადიცია ერთმანეთს ერწყმის. აქედან მოდის ისეთი ჯიშები, როგორებიცაა შავკაპიტო, ბუდეშური, თავკვერი და სხვები. ასევე, პოპულარულია ცქრიალა ღვინის წარმოება.

გურია, აჭარა და სამეგრელო

შავი ზღვისპირა რეგიონები ნოტიო კლიმატით გამოირჩევიან და აქაური ღვინოები განსაკუთრებული ხასიათით გამოირჩევიან. მაგალითად, ჩხავერი — ნაზი და ხილოვანი წითელი ღვინო გურიიდან — ბოლო დროს განსაკუთრებით პოპულარული გახდა.

მესხეთი

მესხეთი მაღალმთიანი რეგიონია, სადაც ძველი, თითქმის მივიწყებული ვაზის ჯიშები იღვიძებს. აქაურ ვენახებს ისტორიული მნიშვნელობა აქვს და მათი აღდგენა მხოლოდ ეკონომიკური არა, არამედ კულტურული ამოცანაც არის.

რატომ უნდა გვიყვარდეს ეს მრავალფეროვნება?

გემო — რა თქმა უნდა, მთავარი მიზეზია. მაგრამ ეს მხოლოდ დასაწყისია. როცა მაგალითად ვსვამთ ღვინოს იმერეთიდან, ვეზიარებით იქაურ მზეს, ნიადაგს, წვიმას, და იმ ადამიანების შრომას, ვინც ვენახში მუდმივად ფუსფუსებს. განსხვავებული ჯიშები დაგანსხვავებული რეგიონები ნიშნავს განსხვავებულ ისტორიებს. და ეს ისტორიები, ერთად, ქმნიან იმას, რასაც დღეს ქართულ ღვინოს ვეძახით.

დღეს, ქართველი მევენახეები სულ უფრო ხშირად უბრუნდებიან მივიწყებულ ჯიშებს. ისინი აცოცხლებენ ძველ ვენახებს, ხელახლა რგავენ იშვიათ ყურძენს, რათა განვავითაროთ ის სიმდიდრე, რაც საუკუნეების განმავლობაში დაგვიგროვდა.

525 ქართული ღვინო - მხოლოდ სტატისტიკა არ არის. ეს არის მოწოდება — გავიცნოთ, დავაგემოვნოთ და დავაფასოთ ქართული ვაზის გამორჩეული ჯიშები და ღვინის დაყენების ტრადიცია, რომელიც ჩვენი საერთო სიმდიდრეა.